Sınırları belirsiz bir haritanın,
Son kervanı geçer topraklarımdan.
Gidişi belli
Dönüşü yok yolların.
Çıkmış bir kere yaydan.
Yetkin bir ömrün
Karaçalılarına saplanmış kanıyor ellerim…

Düş desem düşlerimden
Düşer belki damlayıp çöllerine.
Yeşerip kucaklar turkuaz ışıltılarını göklerin.
Sahipsiz akan bir serseri deyiş
Duvarlarıma çarpıp gelen
Gölgesini vuran bir katil benliğinde...
Titrek gözlerinden akar,
Giderim ait olmadığım dudaklara,
Tutanaklarda isimsiz geçer
Suskunluğunda kimliksizliğim.

Ve bir çırpınıştır
Son vaveylasında ölüşü doğuşunun.
Yamaçlarında son bulan sensizlik,
Yokluğunda bir deli poyrazdır
Amansız fırtınalar doğuran...

Bileylediğin aşkı çıkar artık kınından.
Sapla kuraklığında pul pul olmuş dallarıma
Akıt acımasızca kanı çekilmiş damarlarımdan...


Canan Korkmaz