Hiçİlk vuslat ertesinde şiir istedi Mir ‘im ! bana şiir yazdırma dedim… Hiçtim... Yalpalayan denizin sularında En olmayacak karasına çarpıp Ben oldum sözlerinin imgelerinde O sözler ki, İşitmedim ses olan nefesinden Duydum her hecesini Kör olmuş gözlerimle, Gözlerinden Sen Gök’ten! Boşaltıp içimdeki sularının Dudaklarımı kavuran tuzunu Seni doldurdum hiç düşünmeden Küçücük bir hiçken Sende doğan bir ben Bana karışan sen… Vurgununda gözlerinin Masallar dinlerken Çocuk kalmış bir yanımla İnanıverdim Biz oluverdik birden… Yoluma düşen Han! Yolumu şaşırdım Sende kayboldum Bana karıştın Bende kayboldun O kadar çok kaybolduk ki Birbirimizde Bulamadık Eridik biz bizde Ve Birken İki hiç elde… Canan Korkmaz / 24.12.18 |