rüzgârın ıslığında davudî çığlık
huşu içinde nalekâr yapraklar
yıl halkası eskitiyor asırlık meşeler
şehrin sokaklarında limoni sessizlik
tadı yok içinden geçtiğim
mevsimlerin...


penceremde neftî y a l n ı z l ı k
gün vurmuyor kırık pervazlarıma
ah! gözüme batan kıymık
uyuntu günlerin yongası a c ı l a r
ruhum yangın yeri ...
haydi tutuşturun beni
elâ hüzünler


uzak diyarlara kuytulanan aşk
boğazımda düğümlenen helezon yollar
kısır adımlarımda üreyen veba
dişil illet...
yüreğimi tüketen u m u t l a r
her gün azalan düşler...


korkmayın ! üstüme çullanan kederler
çekinmeden atın çelmenizi
yelelerinde kelebek uçuran a t l a r ı m ı n
kırın şahlanan bacaklarını


tek tek yıkın!
saraylarımı hanlarımı...
durmayın! yolun hayallerin lepiska saçlarını
kazıyın gümüş yaldızlı pullarımı


kırık bir kağnı gibi atın viran yerlere
ezin yeni yetme başaklarımı
kırk katıra kırk satıra vurun
yorgun bedenimi
aldırmıyorum, umurum değil
ezanız cefanız...


s u ç l u değilim hiç değil...
bu çürümüşlükten kirlilikten sorumlu değil
hiç değil...


üç kuruşluk dünya nimetleri için
kirli çarkın dişlerinde dönenler
sırtını rüzgâra dayayanlar


aldandınız
yanıldınız
tükendiniz


kazandıklarınız kaybettiklerinizden ufaktı
çoğaldıkça sayınız küçüldünüz
küçüldünüz...


Tanrım !
tek şahidim sensin, tek umudum da...
bu çılgın gidiş... gidiş değil
insanlığı düştüğü bu çukurdan
yalnızca sen çıkarırsın...


şimdi
tüm iyi (ama az) insanlar
tüm kuşlar böcekler çiçekler dallı budaklı ağaçlar
ulu dağlar bodur tepeler , geniş yollar dar patikalar
uzun kısa dereler...çağlayanlar açık denizler okyanuslar
hep birlikte d u a edelim
kötürüm dillerdeki şahmeran sessizliği için
ayaz çalan yüzlerimize
belki gülümser güneş...








ayşe uçar
-10KASIM2011-