ağlamaktan öldü gözlerim.
dudağıma damlayan intihar hapları, gözyaşlarımı yuttum
ağlarken.
susuşlarım haykırışlarımı geçerken
senden çok ölümü istedim her gece.
ciğerlerimde ki nikotin anlamını yitirdi her nefeste...
ıslak bileklerimle kırmızıya boyadım şiirlerimi,
yanakların gibi
al al...
canımı al’dın...

Azrail’i bekledim en çok
o da gelmedi
senin gibi...
günahsız ölümler düşlerken caiz olmadı hiç biri
olamazdı da
intihar cana kıymaktı ve sen benim canımdın...

rüyalarımda kaç kere öldüm bilemezsin.
her gece intihara bir adım daha yaklaştım,
o bir adım uçurumlardan düşürdü beni rüyalarımda.
canım acımadı ama
uyanınca korktum ölümden...

ölüm...
arkam...
sol’um...
sobelenemedim..
sobeleyemedi beni Azrail saklanmadığım halde...
Azrail ebe olmasın
sen ol.
gidişinin ardından yarım bıraktığın cinayetin devamınıda getir bu gece.
son kez gözlerimin içine bak,
son kez onu sevdiğini söyle...

ayrılıktan payıma düşen intiharı istiyorum.
ver onu bana,
kalmasın sende...

Ahmet Kastancı