Güneşin doğuşuyla başlardı ayrılıklar.. Gece olunca bastırırdı uykusuz sancılar!

Yaşamın bir diyer adıydı Seni sensiz anlatan yorgun satırlar..

/ .. Hasret kokardı tenin. . /

Geç anlaşıldı tüm ruhumu kaplayan benliğin..

Kıvranır durur gurbet çeken sensizliğim..

Bilirdim yada bildiğimi söylerdim aşkı aşkın Tanımını..

‘’Ayrılık bellemiştim adını öyle ezberlemiştim göz yaşlarımın akışını.. ‘’

Sızıntılar eşliğinde dert yanardık..

eşlik ettiğimiz parçanın asıl ahengi sözleri değilmiş..

Anlamı sensiz soluklarmış sonradan öğrendim..

Kendimde bildim gerçek nakaratlarını..

Beklemek öyle sadece günün bitmesini beklemek..

Acıtıyor içimi gün sayarken bitmemek!

Güneşim doğuşuyla başlardı ayrılıklar..

Sanki her gün değil her an doğuyor belki aydınlık ama ..

ayrılıklar..

Tat vermiyor tatlı bildiğim tüm mutluluklar.. Seni yaşatmıyor zihnimde oynayan hatıralar..

Dokunup sarılamıyorsun!

Biliyor musun bir tanem? Bitmesin diye bin ahh... Ettiğimiz tüm dakikalar

‘’keşke hiç yaşamasaydım sözcükleriyle noktalandılar ‘’

/.. Hasret olu verdin öylede bittin .. /

Gece olunca Güneş doğunca başlayan ve hiç bitmeyen

ayrılıklarla..