Gitmek kolaydı aslında..


Terk edildikten sonra!


Kalmanın bir hükmü kalmıyordu,


Yokluğunun asılı olduğu duvarların arasında..


Sonrası,


Susup dinlemekti rüzgâr ne anlatıyorsa


Yorumlamaktı; yokluğu..


Anlamsız bakışmalar vardı zifiri karanlıklara,

Ve boşlukta artık yaşamak, yaprak edasıyla..

Son baharı özlemlemek..

Bahar zaten düş kırıklığı..



Umutsuzluğu ihraç ettik

Ve satırlarca gözyaşı biriktirdik..

Edilebilecek kelamlar Kan Revan!

Yazmak artık haram.. konuşmak biçare..

Anlamlar kafiyesiz yokluğun var iken varlığın anlamı kifayetsiz..


Kime ve neye yaşamak..

Ölmekte kolay zanaat değil ama,

Anlatamamak ızdırap!



Soğuk ter atıyor akşamlar

Ayazda yanmak Ne demek bilir misin?

Durup öylece beklemek..

Acıtıyor içimi Gün sayarken bitmemek..