.......................................................

Garip Ömrüm


Hayat denen sonsuz yolda
Koşup giden garip ömrüm
Yaprak gibi sarı dalda
Düşüp giden garip ömrüm

Hayat dolu arzum vardı
Etrafımı engel sardı
Gönlüm dolu elim dardı
Küsüp giden garip ömrüm

Ali Cemal budur halim
Dert elinden oldum alim
İki mezar benim yolum
Aşıp giden garip ömrüm


Aşık Ali Cemali


1941 yılında Mazgirt’in Şomu (şimdiki adı Gelinpınar) köyünde doğdu. Asıl adı Ali Cemal Çetinkaya’dır. İlkokulu Çangal’da okudu.

Köylerine gelip giden dedeler ve aşıklardan etkilenerek bağlama çalmaya ve şiir yazmaya yöneldi.

Ali Cemali yaklaşık 17 yaşında Ankara’ya giderek Veysel (1894-1973), Dursun Cevlani (1900-1975), Davut Sulari (1925-1985) gibi dönemin önemli aşıklarıyla tanıştı.

1974 yılında yeniden Ankara’ya dönerek Ankara Radyosuna mahalli sanatçı olarak giren Ali Cemali bu dönemden sonra ozanlara ilişkin çeşitli örgütlenmelerde ve bazı tiyatrolarda görev aldı.

Eserleri birçok sanatçı tarafından da seslendirilen Ali Cemali 1981’de yılında İzmir’e yerleşti. Birçok etkinlik ve şiir yarışmasına katılarak değişik dereceler aldı. 1992 yılında Çankaya Belediyesi bünyesinde görev yaptı.

Ali Cemali’nin »Doğu Anadolu’nun Doluları Halk Ozanı Ali Cemal’in Hayatı ve Deyişleri« (1974) »İnsanlık Özlemi« (2002) adlı kitapları bulunmaktadır.

KAYNAK:© BeKa Sitesi

--------------------------------------------------------------------------------
*
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-266-)(-)(-)(

Doğup batan güneş gibi
Aşıp giden garip ömrüm
Hayatını tırnağıyla
Eşip giden garip ömrüm

Gözden inen yaş selinden
Vefasız bir kul elinden
Arsız insanın dilinden
Şaşıp giden garip ömrüm

Geçip giderken kendinden
Yüreğindeki yangından
Böyle çileyle bendinden
Taşıp giden garip ömrüm

Cennetine girem diye
Ol Nebi’yi görem diye
Hak huzura varam diye
Koşup giden garip ömrüm

Kulun kula vedasıyla
Halis bir kul edasıyla
Allah Allah nidasıyla
Coşup giden garip ömrüm

Her geleni haktan bilip
Yaşanandan bir ders alıp
Hâk dergahta Yunus olup
Pişip giden garip ömrüm

Dinler mi paşa, beğ,ağa
Lüzumsuz döndün yaprağa
Geldiği kutsal toprağa
Düşüp giden garip ömrüm

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz