2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1285
Okunma
__ölüm döşeğinde bir adamın sol yanını devamlı acıtan bir vicdan azabı gibi duran sensizliğin ani yortusunu daha dünkü toylara resmettirişinin anlaşılmaz zamanlarında şimdi gidişin__
bozkır sertliği gözlerinin iniltisi gömülüyor içime
kolpa maviliklerin vardiyasında
anasını avradını geberttiğim izbe bakışlı herif!
deşilmiş karnımı getirdim sana
bilmediğin bir coğrafyada
çözümsüzlükler doğuracağım
yaşamın ecelini tehdit ettiği vakit aralarında.
ve anam avradım olsun!
bir gün yalnızlıkların en çoğul halini sana yedireceğim..
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz