kuru yalnızlığımı süpürsün rüzgar
yoksansın tüm tanrılar
zerresi bulunmasın yaşamın iç açılarında
tüm öpüşlerin cümle ilenci
aralasın perdeleri
kara çarşaflara gizlensin ahir zaman maskaralıkları
daha ödenmemişken geçmiş hayat faturaları
ben yaslanmışken kayıp bir mercan maviliğinin döşüne
varlığını ucuza getiren insancıkların
düşsün kanları toprağa
üstüme döküp saçtığım cümlelerimle
bir kirpik boyu kabullenişlerimle
aksanı bozuk uçurtmalar kızıllığı..
bazı odalıkların çığlıklarını çevreleyen bir tablo gibi kalacak göğüm
göğümüz...
arterlerimde bir sızı
kan kokacak kuramadığım hayallerin şatoları
boy atmış gene kocaaa yanılgı yazgı
pembe yanaklı bir rehavet bu
henüz duvağı açılmamış
zührevi telaşlar altında
denizde ve havada ve karada
uygun adım, üzgün adım, düzgün adım
yalnızlıklar...
benim.