korkmuyordum karanlığı boğan yağmurdan
önlüğümde beslenme çantasının
keskin salça bulaşıkları
korkmuyordum ama kaçıyordum geleceğe
sanki hep bir belki olacaktı ikimize de
keskin ot kokularına birlikte gömülmek gibi
kendimdeki sen eksiğimi haykırmaktan korkuyorum
dargın hınca hınç özlem dolu gözlerinle
yapayalnız gömüldüğünden beri


doyamıyorum suya
dut ağacının gölgesinde
lastikli pazen donlarımızla
sarı musluğa ağzımızı dayadığımızdan beri

uçmak isterdik ama birlikte
bulutların üstünde alçak gönüllüce
güneşte piknik yapmak
aynı evde bir ömür boyu düşler kurmak
maceradan maceraya ve yarın kaygısız
iyi
kötü
herkes ölümsüzdü
gözlerimi açmak istemiyorum
o günlerden beri

çamur yorgunuyduk
yaka paça dışarıya alışkın
arkadaş limonatalarına mahçup
yazlık sinemalarda çekirdeksiz
akşam serinliğinde yedek hırkasız
kar suyu birikirken ayakkabılarımızda
eve kan ter içinde kirli ve ağlamaklı
yine kan ter içindeyim yine kirli
ağlamaklıyım yine
ve çıplak güneşin altında bile üşüyorum
ilkyaz boylu seslenişini
alıp gittiğinden beri




kağan işçen