KORKU

Bu günde kestim umudumu gelmeyeceksin
Korku senin korkun
Çünkü senin korkun benim!
Korkularını, kederlerini koydum heybeme
Mutluluk değirmeninde öğütmeğe götürdüm.
Bir hırsızlık, bir talan var gönlümde
Değirmen taşında una dönmüşüm.


Siyah zülüflerin gibi, beni attın arkana
Bir donuk gülüşüne bile, mum gibi erimekteyim
Bu can alevler içinde,
Kanadı kırık kuş misali sürünmekteyim
Dudaklarım tövbelerle mühürlendi
O sevgili bilsin ki,
Benim gönül azığımdır.
İkrarımdan dönmedim
Ve içimdeki açlığı bölüşmeye geldim.


Sarıldım aynalara, konuş konuş dedim,
Onun tatlı yüzünün serabını esirgeme benden
O ki, güneş gibi doğmazsa
O ki, bana geri dönmezse,
O ki, canımı canında bilmezse
Ben ay gibi şavkımla harlanamam.
Sana o kadar susamışken
Gönül ırmağında akmaktan kepaze oldum. Kepaze oldum.


Aylar oldu kirpiğime değmeyen uykular
Yolunu gözler.
Öylesine boş sevdalara göğsümüzü açmadık
Ey sevgili madem beni seviyorsun,
Niçin hayalimle avunuyorsun?
Gönül evim yokluğunla yasını tutmakta
Bulanık hayallerine adaklar adamaktayım
Seni düşünemeyeceğim bir yer var mı bilmedim
Geceler kanalık geceler zindan,
Yok mu bana verecek bir ışığın
Seherime doğacak muştular gelmez mi?
Ağrılı sırtımın ağır yükü, ezelim sevdam
Ne yana baksam biz yokuz, yokuz
Hep mi korkular halatında sallanacağım.
Hep mi uzaklara bakıp yadlara soracağım.


Özlem ÇETİN

31.10.2011/MANİSA
Not: Şiirime ses olan,
Sayın Mehmet NALBANT bey’ e teşekkürler.
Saygılarımla.