Zamansız doğar güneş iklimsiz sabahlara
Kuytularda demlenir fırtınasız bulutlar
Yeniden açmaz mevsim yaslanırken ahlara
Gecenin atlasını yoluyorken umutlar


Savurur benliğimi kapanır aşk yollarım
Kayan yıldıza uzak hayal sarar kollarım
Sevda ile kurmuştum yıkılıyor tollarım
Yüreğimin bağında soluyorken umutlar


Sensiz kaldı hislerim çekerim acısını
Hangi muştu dindirir yokluğun sancısını
Bu handa misafirim bilirim hancısını
İçimi yakan ateş oluyorken umutlar


Başımı eğdim bu kez durmuyor artık fesi
Yok, yere parçalanır düşlerimin nefesi
Tartmıyor duyguları terazinin kefesi
Boynuma yağlı ilmek doluyorken umutlar


Ararım mısraların kıyısında kendimi
Takatim tükeniyor aşamadım bendimi
Sin’imi kazan bu güç sevdaların fendimi
Dar gelir bana makber ölüyorken umutlar



08/07/2010

Şiir:Ümit GAŞ
Fotoğraf:Ümit GAŞ