/dilin yıkayamadığı yürek yangını
hangi su söndürür ki bitmeyecek bu harı?/



tıkandı nefesler
tık nefes yürüyecek artık hayat
annesinin bir tanesine sabâ üflendi surdan
damla damla içilecek al yokluk…


vicdanının kıblesi kayıp
seslere kulağı tıkalı günahkârlar
kaç ananın, yaralı şahin gözleri üzerlerinizde
bilir misiniz?


cennet sandığınız cehennem kuyularına
durmadan, avuçla kan dolduruyorsunuz
efendinizin maşalarısınız sizler
o yan gelip yatarken ininde
leşinizin hiç değeri yoktur onun gözünde!


ödenmesi gereken kangrenleşmiş bir vebâldir bu…
kaç yirmidört fidan verildi
ve onlardan fışkıracak kaç filizin ağırlığı
ne çok ateş, ne çok ocak yangını…


sizler! hiç(ten) hıncınızla bileyin öfkelerinizi
ve haince sus pus edin gölgelerinizi
orman kıyımındaki eşkiyâlar unutmayın!
kor namlularınızla yakarken fidanları
arkada kalanların
hayata uzak
koyu karanlık gözlerinden dökülen
ve Yaradan eliyle gelecek olan
bu dünyada da bir a r a f var!


‘gün akşam oldu’ umut karanlık
ama şimdilik
elbet bir gün tükeneceksiniz
haramdan helâl çıkmaz
gelir döner bir yerden ilâhi adâlet!…


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir