balkonlarda yaz sonu burukluğu da bitti
kuşlar hâlâ mütevaziler
yoksunuz kendimizden
kaybetmeyi öğrenmeye çalışıyoruz
ilk ve son kazancımız olacak ölüm...

tatil sabahlarında toprağa vuran güneş
yabancı bir şehrin gölgeli binalarını izlemek
uzak iklimlerde son anımıza hazırlanan tebessüm
yağmur sularında üşüyene kadar çocukça çöp yüzdürmek
sen değil ki hiçbiri...

geç saatlerde erken terk et beni
erken saatlerde geç terk edeceğine...

akşam öyle bir çöktü ki
sanki bütün bir kente değil de
sadece bana...

bulunamayacak kaybı aramaktır şiir
söyleyecek her şeyin bittiği an
bilinemeyen bir şeyin hariçliğiyle
ve son nefeste dinmeyecek merakları
önceden yazmaktır...

ayrılık
bir bulvar öğle sonrası gibi
kalabalık gölgeli
acıyı en sessiz
ve en derinden
ikindileri uzun yollu yaşıyorum
ey yeryüzünün tüm bulvarları
gölge etmeyin
kestirmeden gideyim yokluğa
ikilemsiz...

zaman kısa bir aradır
düşünürken güzelliğini
ömrü bilen mi var?...

benden sonra tufan demem
sen olsan karşımda
günlerden pazar olsa...

seni düşünmelerimin
ömrüme sığmayanlarını
şiirlere yedekliyorum
şiirim ömrümden uzun...


şiir yazmıyorum aslında
kıyametimi paylaşıyorum
en azından paylaşıyorum ...

şiir sonrası
görece ara ve rahattır
uykuda gece gibi
güya uzun...


kağan işçen