sakar duygularım mı incitti
yoksa kabuslarımla mı dokundum
rengine yaprak
söyle...

çocukluğuma benziyor
kirpik kirpik iç çekişlerin
gençliğim kadar toy yangınımlı
yalan yanlış büyüyecek sevda
doğrulacak ayrılık...

akşam sarılığında ilk ışıklar
yollar tozlu topraklı
yeni yeni üşüyorum
gölgeler yorgun
üzgünüm
bana bıraktığın bakışların
ağlıyor içimde

ara sokaklarda keşfettiğim
asma altı ve kapı önü huzurlarına yakın
her şeyi unutup unutulmayı beklemek
küfürbaz çocuklar kadar ezik
hiç umulmadık bir köşede...

hastaydım
gözlerim kapıdaydı
seni dışarıdan kıskanırdım
gün batımlarını izlemeye alışkın
senin ilk gülüşlerine ağlamaklı
ve hala öğle sonları
nerede olursam olayım

sessizlik vakitli
yaz sıcağı uykulu
kısık gözlerimdeki masum fer
kafamı kaldırdığım an
başının hep eğik hali
yollar mı karaladı böyle üstümüzü
yoksa karalar mı yolumuzdu hep
aramızda yılan gibi kıvrım kıvrım
bu mahzun acı
kısacası ömrümüz...


kağan işçen