bu son susuşum ince yollu
kırmadan belini ilk ilkyazımızın

ömür şarkılarımdın
yollarını gözlediğim
ağaç yaygaralarıyla sabah sarhoşu
vicdanımın hatırına
yanı başındaki boşluğumlayım
ezeli bir kanamanın
sunturlu küfründe günahsız

kar havalı gölgesi olacak gidişimin
sesimin öksüzlüğünü yatıştırmayacak adın
yalnızlığımın altında en sonunda senin de imzan
bense senin için yanardağları bile sevdim
sensiz üşümenin uykusuz onuruyla

gülüşlerinin sarp yamacındaki
tatlı anımın son anından sonra:

"acımtrak ısırganlar üzerimde
tuz kokulu ellerin yordamıyla
ama ilk defa sokak lambasız
çiy damlalarına çocukluk kadar yakın
odunluğun güz kokusuyla gelen ilk yağmurda"

senin yerine de yaşadım
yeni kentlerde aramanın tadını
ikimizin yerine avutacağım ölümü de
yalnız kendi adıma sustuğumda

kağan işçen