Gelişin ayrı bir dert
Gidişin hiç geçmeyen hicran sancısıdır aşk


Amacım sana ne zarar vermek
Ne incitmek
Ne de kırıp dökmektir
Nasıl bir şeydir çok sevilmek
Bunu en iyi sen bilirsin
Saltanatı sen sürersin gönülde aşk


Eskiyi solur nefesim
Perde arkasından dün gibi
Tüm renkler mabet olur Da Vinci’ de
Siyah beyaz
Kırık kanatlı kuşlar konar tuvaline


Gecenin karanlığında kaybolur adın
Sensizliğe vurulurum
Tetiği yüreğimde yokluğun
Sabır saklarım umuda
Sinemden aşan ırmakları
Mesafelerin derinliğine döker
Su veririm ceylanlara kınalı avuçlarımla


Ve benimle aynı romanda
Boylu boyunca
Uzanıyor olursun


Allar
Pullar
Ve hazırlar beni annem
Sarı akşamların solgun hasretine
O da yeni öğrendi
Sevdiği türkülerin gizli gözyaşlarını


Unutulmaktan korkan mazi
Hünkar eder aşkı
Tahtının dibinde bükülür boynum
Solar gülümsemem annemin gözlerinde


Gece peçesini indirir
Aykırı anılar taşır yüreğime
Kırmızının ateşinden giyer düşlerim
Sensizliğin hayaline sarılır
Mum ışığında ararım
Hasıraltı umutlarım yeşerir yeniden
Bilmem kaç yıl eskir içimdeki gençliğim


Tut ki seni gördüğüm yaştayım
Bitmez ufuk şafakların
Kül rengi bulutların bile
Tüketmez umutları
Ne kadar imkansızsan
O kadar tutkum olursun


Tedirgin gölgelerden geçersin
Doymaz ihtilale yürek
Sarhoş gezer ömrünce
Su içerek
Sevda pınarından
Ah aşk
Sen hüznü biriktirensin...