Bir sokağın köşe başında bıraktım bütün umutlarımı
O yol ayrımında,
Senin ayaklarının bastığı yerde terk ettim duygularımı
Oysa bir anne gibi yüreğim yana yana terk ettim seni orada
Ya da terk ettiğimi zannettim sevgili…

Oysa hayatın deliliklerine rağmen akla sığdırmaya çalışıyorum seni
Hala gerçek olduğuna dair şüphelerim var
Ve yalan olduğuna dair inançlarım…

O toprak rengi gözlerin
Bir sıcak kahve tadındaki deli bakışları bırakamamışım
Atamamışım yüreğimden
İzlerini silememişim benliğimden!

Oysa ben terk ettim senli ne varsa o köşe başında
Çünkü seni en son orada görmüştüm
Altındaki toprak kendiyle gurur duyarken sen üstündesin diye
Ve ben senli, şeyleri bıraktığımda isyan ederken

Bütün sancılara inat bıraktım senli şeyleri
Çünkü yüreğimde sen varken ben daha çok yıpranıyordum seni korumak için
Şimdi sen olmayınca sadece bana zarar veriyor hayat
Ve ben seni koruyorum artık

Sana ait her şeyi o köşe başında bıraktım sevgili!