..



Soğuktan bir gece ay’ın sekizi karanlık
Uyuyakalmışlığım , okurken hayatın önsözünü
Arasına rahle koyup ruh ile bedenin bir rüyada
Seni aramaya çıkmıştım cüzzamlı bir mabetten

….



Büyük bir sokak geçtim yalnızlık diye her köşesi
Yosun benzeyen duvar ecel diye bir yanı
Gece kokan iki kişi gördüm sevişirken tam orada
Geciken bir zamanın son sahnesiydi mavi gözlü düş adam
Öperken gözleri bağlı kadının ağzındaki yarayı
Hayaldi gerçekti hiç bilmiyorum
Sanki bir bakıma delirmek böyle




Sonra çıkıp bu şehrin en yüksek yerine
Attım kendimi sürekli bir intihar çiçeği
Ecelim bir tek kendime…




Bütün kelimelerimi sana bıraktım emaneten
Kırıklarını alarak acılarını yontarak
Peşi sıra Azrail…
Rüyalarıma girdin bir gece kabusla ak dede arası
Sen Cennet’tin ben Cehennem
Misal bir Araf tam ortada
O Araf ki aramızda hiç kıpırdamadan
Bizi iyi tanıyan bir kader kadar yorgun




Yaşım kadar zaman oldu
Beni sana teslim edeli sorgusuz
Çalıp kimliğimi cebimden…

Yağmurlar yağdı gözyaşlarımı saklayan
Ekim ortasında sahte kırmızı aşk sahnesi
Aktör oldum kendime ilk kez bilmeden vuslatı
Buz tuttu ellerim seni sakladığım içimde
Kalkarken düştüğüm yerden dizlerim yaralı
Düşün ki yaktın beni
Alın yazım silindi o vakit
Çekildin kalbimden çürümüş bir tırnak gibi
Beklerken aslında beni sevdiğini söylemeyi
Ölmek her şeyi saklamaktır bir çeyiz sandığında
Günü gelince açılan bir azap ayininde
Belki bir gece adımı hatırlarsan ansızın
Şahidin olsun diyedir
Göğsüne kazı son gülüşümü
Benden sana son hatıram..

…..



Yüreğinde bir yarayım kanaya kanaya acıyan
Gözlerinin kıyısında biriken yaşların
Dağılmadan ölmeliyim..
….