KADIN - 1

Kadın bacı, kadın ana, kadın ulvi bir mânâ
Kadın özge can’dır ki, gerek iki cihâna.

Tutku’nun adı kadın, gülün feryadı kadın
Mutluluğun kanadı, hüznün membâı kadın.

Kadın mümbit bir bahçe, kadın efsunlu hece,
Ve kadın bu hayatta çözülmeyen bilmece.

Bazen çılgın bir ateş; cehennem nârına eş
Doğar aşk iklimine, tebessümü bir güneş.

Zarif, enfes bir çiçek, hem hayal, hem de gerçek
Titrek bir ateş gibi; bir üflesen sönecek.

Kadın ince bir sızı, kadın gönül hırsızı
Kadın hem pür hayâ’dır, hem de sevdâ arsızı.

Kadın hava, kadın su, kadın hayat tutkusu
Onsuz hayat kâbustur, onunlaysa bir pusu.

Bazen lezzetsiz bir aş, bazen cilveli oynaş
Bazen hayat törpüsü; öğütür yavaş yavaş.

Kurbanım yaratana, hayata eş yapana
Yûsuf’un can suyusun, her halinle gel bana.


KADIN - 2

Kadın bir çığ gibidir, bazen de bir heyelan
Bazen bir bâd-ı sabâ; yüreğini okşayan.

Bazen bir sığınaktır; güvenli ve sıcacık
Bazen de bir makberdir; karanlık ve daracık.

Ân olur; kelebeğin ince zarif kanadı
Ân olur; fırtınanın haşin hoyrat feryadı.

Sanki bir meşaledir ufkunu aydınlatan
Yahut çetin kasırga; hayatını karartan.

Bazen tüm lezzetlerin ve tatların doruğu,
Bazen de acıların en şedidi, buruğu.

Bazen kaçak ve kurnaz bir ceylandır önünde
Bazen munis bir gölge; titrer durur peşinde.

Bazen paslı bir çivi; otağ kurar beyninde
Bazen arsız bir hırsız; gezer gönül evinde.

Dört mevsimlik cemredir; yanar durur hücrende
Kadın tatlı bir nağme; ses verir bam telinde.

Gündüz güneş gibisin, gece yıldız ve hilâl
Yûsuf’a tan olursun, silinip gider melâl.