……………………………………………………………………………………………………………………….


GÖNÜL


Yeter,gönül yeter,senden çektigim.
Avuca sigmadin, ele sigmadin,
Ömür boyu gözlerimden döktügüm,
Yagmura sigmadin, sele sigmadin.

Gönül seninle gitmek zor ismis,
Seni adim, adim gütmek zor ismis,
Seninle yolculuk etmek zor ismis,
Daglara, taslara, yola sigmadin.

Sen yoldas degil de esir aradin,
Esirin de oldum kusur aradin,
Emellerin için asir aradin,
Mevsime sigmadin, yila sigmadin.

Sen bitmedin ben artik bittim,
Sazimla beraber pesinden gittim,
Onuda derdine âmade ettim,
Perdeye sigmadin, tele sigmadin.

Hizmet ettim sana hizmet herseyle,
Sonunda gocattin ARIF’i böyle
Destan mi yazmadim siir mi söyle
Kaleme sigmadin, dile sigmadin.



OZAN ARİF



1949 yılında Giresun İli, Alucra ilçesi’nin Hapu (şimdiki adı Yükselen) köyünde doğdu. Asıl adı Arif Şirin’dir. Küçük yaşlardan itibaren şiire ve türkülere ilgi duymaya başladı.

İlk ve ortaokulu Samsun’da okuduktan sonra, Perşembe Öğretmen Okulunu bitirdi. Bir süre çeşitli okullarda öğretmenlik ve yöneticilik yaptı.

1970’li yıllarda birçok kere katıldığı Konya Aşıklar Bayramında tanıştığı değişik aşıklar ve ustası Aşık Efkari aracılığıyla geleneğe ilişkin bilgisini pekiştirdi.

Özellikle politik türkü ve şiirleriyle tanınan Ozan Arif Avrupa’nın birçok yerinde değişik kültürel etkinliklere ve şenliklere katıldı.

Şiirleri çeşitli kitap, gazete ve araştırmalarda aktarılan Ozan Arif, bugüne dek birçok kaset/CD hazırladı. Ayrıca şiirlerinin bir bölümü »Bir Devrin Destanı« (1987) adlı kitapta topladı.

Kaynak:BeKa sitesi
________________________________________

...……………………………………………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-234-)(-)(-)(

Yıllar yılı hep koşturttun peşinden
Avuca sığmadın ele sığmadın
Sancı eksilmedi bak şu döşünden
Çiçeğe sığmadın güle sığmadın

Gönül deli gönül ne senin derdin
Acıdan başka da bana ne verdin
Sanki sununda da murada erdin
Sahraya sığmadın çöle sığmadın

Sanırsın turnayı gözünden vurdun
Bent yıkan sel gibi akıp kudurdun
Gövel ördek gibi çırpınıp durdun
Deryaya sığmadın göle sığmadın

Bir hoş olur insan bakınca hani
Yar olur sevenin gülü gülşeni
Doyumsuz haz ile mest eyler seni
Peteğe sığmadın bala sığmadın

Ilgıt ılgıt esen sessiz yel oldun
Dertli sazda inileyen tel oldun
Bayrak dendiğinde coşkun sel oldun
Beyaz’a sığmadın al’a sığmadın

Hele düşün nerelere yürüdün
Zaman geldi duman oldun bürüdün
Hazan geldi sararıpta kurudun
Yaprağa sığmadın dala sığmadın

Lüzumsuz’um bir dağ gibi devrildin
Ordan,ora yaprak gibi savruldun
Gün oldu da nehir gibi kıvrıldın
Tuna’ya sığmadın Nil’e sığmadın

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz