Yar

Devran terse döndü baharım hazan
Yazı yaşamadan kışa döndü yar
Gözlerim yolunu özlemle dertle
Gönlüm sevdan ile keşe döndü yar

Sevginin mekanı cennet-i ala
Hak tala sevmeyi emretmiş kula
Sana kavuşmaya tam ramak kala
Yaşamım yan yattı tuşa döndü yar

Bir zaman hayalin can yoldaşımdı
Gözyaşım katığım ekmek aşımdı
Gülüşün baharım hüznün kışımdı
İçimdeki yangın dışa döndü yar

Kul Arif Özkan’ım yaşadım bunu
Aşığa işkence yaşam kanunu
Beklerken hasretin gelecek sonu
Felek sille vurdu başa döndü yar
............
Kul AriF
............
1958 yılında Gelendost’un Çaltı köyünde doğdu. Asıl adı Arif Özkan’dır. İlkokulu köyünde, ortaokulu Tokmacık’ta, liseyi Denizli’de, yüksekokulu Isparta’da okudu.

Büyüklerinden ve köy meclislerinde dinlediği kişilerden etkilenerek müzik ve şiirle yaklaşık ilkokul döneminde ilgilenmeye başladı. Özellikle ortaokul yıllarında öğretmeni Mehmet Yalçın ve yine öğretmen olan akrabası İrfan Ayanoğlu’nun şiir konusunda yardımlarını gördü.

Müzik ve aşıklık geleneği konusunda Mahzuni’den (1938-2001) etkilenen Kul Arif, bağlama çalmayı kendi kendine öğrendi. Mahlası ise 1997 yılında, İmranlılı Bektaşi Dedesi Merdan Kul tarafından verildi.

İnsana ilişkin her konuyu işleyen Kul Arif’in şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmalarda yayınlandı.

Kaynak:BeKa sitesi

...……………………………………………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-233-)(-)(-)(

Bu nasıl sevdadır bu nasıl hasret
Alt üst oldu ömrüm başa döndü yar
Yalnız kaldıramam, Allahım nusret
Sanki bir hayale düşe döndü yar

Bir defa arayıp halim sormazsın
Nasıl,n’eder diye kafa yormazsın
Lutfeyleyip hani gelip görmezsin
Sende ki bu yürek taşa döndü yar

Beterin beteri vardır ya hani
Bu güne bakınca arattı dünü
Hasretin yaktıda kavurdu beni
Gözlerim ağladı yaşa döndü yar

Her zaman kendine güzel seçerdi
Güzeli bulunca güller açardı
Çiçekten çeçeğe konup göçerdi
Uçurdum elimden kuşa döndü yar

Niye şu gönlüme merhem olmadın
Benimle ağlayıp benle gülmedin
Bekledim yolunu ama gelmedin
Sıcak yaz günlerim kışa döndü yar

Özlem deryasında hergün ölen ben
Her türlü kahırla, gamla dolan ben
Kazanmak bilmeyen, mağlup olan ben
Sırtım yerden kalkmaz tuşa döndü yar

Lüzumsuz yaşlandın seçemiyorsun
Ne yazık o yardan geçemiyorsun
Ne etsen kaderden kaçamıyorsun
Artık gözler bile şaşa döndü yar

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

NUSRET:1. Yardım. 2. Allah’ın yardımı. 3. Üstünlük, başarı.