Sevgilayık Nehar’a;



Sana denizi anlatayım,mavi gökyüzünü
Martı çığlıklarına eşlik eden meltemi,
vapurları,boğazı,şehrimi gözlerime benzeyen;
Desem kocaman kuyruklu yalan olur...

Ben deniz bilmem emanet bir kaç bakış dışı
göklerim korku siyahıydı epeyce
Baykuş sesleri gece gece
Nice zaman olağanhal vardı, sokaklarda tanklar
Gece yarısı çatışmaları
sönen lambalar,eğilen yürekler vardı
ölmemek için serseri mayınlarda!


Olağan dışıydık boynumuzda mavzerler
tutuklu yazgılarımıza kurşun sıkıyorduk.
Biz ölürken O gülüyordu,sımsıkı kavradığı belleklerimize
Söküyordu bizi hoyratça memleketlerimizden
köksüzdük artık bir ömür,bir ömür ecnebi


Hayallerimizi suya gömmeye görevlilerdi
Kaç kişilerdi bilemedik,bilemedik katillerimizi
nefret gögüslü düşmanlarımıza yenildik
Dağıttılar sayısız kültürleri,sayısız genci
çıplak kaldık sokaklarda,yuvasız kuşalar ile
ağaçlarımızı keserken,ellerimiz oradaydı.


Doğuluyum dedi biri,patavatsız düş kaçığı
elleri kirli yüreksiz atıldı ’peşmerge misin?’
Perçemlerimizle iki katı zulüm,iki katı ölüm
tasımıza dökülmüşken hiç günahsız
içiyorduk yine bedava hayatımızın
sürgün zehrini,kanıyorduk
kanıyorlardı...


Kanıyorduk Türk Kürt kalplerimizden
eşiklerimiz kurşuni kül eriği
şehitler yağıyordu masumca
ağıtlar doluyordu havamıza,mezarlar gözyaşı sağnağı
hemşehrim bu acı dindirilmeli!
kırılmalı gizli emellerin hain kafatası sürgüleri
başımıza dadanan soysuz pireleri ayıklamalı
ayıkmalı artık birliğimize...


Uyanmalı kardeşliğimize, bölücülere inat!