BEN
Ben kim miyim?
karanlık hâlâ sağ yanım, oh sol yanım , sen, sizlik, çay içiyorum,yürüyorum,üşüyorum da; ağlamıyorum sadece... Sadece varım. bir kütle ayaklanmış geziyor ve seziyor. toprak konuşuyor ve susuyor. İnsanın Allah hali Allahın insan hali ayan beyan herşey herşey görür ve duyar herkes kör ve sağır sus artık yorma kendimi Kendini duymayan sensin sesin duvarlarına çarpıp çarpıp aynı tınıda çalıyor nağmesini sus ve uzatma heyulanı gölgelere sus ve uydurma ilahlarını sanılarına susa dur! söyleyeceğim sana kim olduğumu susarsan, eğer beni susarsan duyarsın sesimi diyorsun... sesin öyle sesime benziyor ki duyamıyorum sessizliğin içime büyürken ’Duy’ diyorum, ’Duy artık’ tekmeliyorum annemi karnının derinlerinden can alıyorum,can oluyorum ve tekmeliyorum kendimi göbek bağımdan avuçlarıma gülümsemesi düşüyor minicik elleri,ışıl ışıl gözleri benden yokluğun nefesi doğuyor kucaklıyorum. ’Nereden geldim böyle?’ diyorum gülümsüyor ’Dinle’ diyor gözlüklerini düzeltip okuduğu yerden devam ediyor kitabına... |