Ben kim miyim?

karanlık hâlâ sağ yanım,
oh sol yanım , sen, sizlik, çay
içiyorum,yürüyorum,üşüyorum da;
ağlamıyorum sadece...


Sadece varım.
bir kütle ayaklanmış geziyor ve seziyor.
toprak konuşuyor ve susuyor.
İnsanın Allah hali
Allahın insan hali
ayan beyan herşey
herşey görür ve duyar
herkes kör ve sağır
sus artık yorma kendimi
Kendini duymayan sensin
sesin duvarlarına çarpıp çarpıp aynı tınıda çalıyor nağmesini
sus ve uzatma heyulanı gölgelere

sus ve uydurma ilahlarını sanılarına

susa dur!

söyleyeceğim sana kim olduğumu susarsan,
eğer beni susarsan duyarsın sesimi diyorsun...


sesin öyle sesime benziyor ki duyamıyorum
sessizliğin içime büyürken

’Duy’ diyorum, ’Duy artık’

tekmeliyorum annemi karnının derinlerinden
can alıyorum,can oluyorum
ve tekmeliyorum kendimi göbek bağımdan



avuçlarıma gülümsemesi düşüyor
minicik elleri,ışıl ışıl gözleri
benden yokluğun nefesi doğuyor
kucaklıyorum.

’Nereden geldim böyle?’ diyorum

gülümsüyor ’Dinle’ diyor
gözlüklerini düzeltip okuduğu yerden devam ediyor kitabına...