5
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1932
Okunma
gel
rüyalarıma
ki
utancımın sesi çoğalsın…
kopuyor bir bir
yaşam tespihinin taneleri
avuçlarımız açılmıyor
tutmaya…
gözlerinde kıyametin
çığlık çığlığa parlıyorken
bakışlarımız sağırlaşıyor…
kucağında saklayanın
üşüyor sesi
azaldığında nefesin
titriyor çelimsiz kolları
yanmıyor anneliğimiz…
dermansızlığının sükûneti
etmiyor ki uykumuzdan
biz hep böyle uyuruz
fütûrsuzca…
sıkma dişlerini çocuk
dalga dalga sal üzerimize
birikenlerini
vursun kıyılarımıza…
çünkü;
anlık kesilen
utanmaz gülüşlerimiz var bizim
karelere yansıdığında suretin
ufaktan dağlanırız
geçer…
bütün yolların ölüme çıkarken
hayâlin
kalkabilmek ayağa…
5.0
100% (12)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
