14
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
1106
Okunma
/kendi mezarımızı kazdık ellerimizle
küreksiz sandalımızdan
karaya vurduğumuzda
ölüm, çiçekler açacak üstümüzde/
yokken yücelttiğin sevda
varlığında yerlerde
görmediğin çiy yanığı teni
ölüyor tenhanın açlığından
yamaçtan salıvermediğin
yıldız tozları da yeterdi
saklandın kaçak gibi
esirgedin son sözü
bir o, bir de dört duvardır
gidişinin resmini kazıyan
acısı susmuş sevda
artık kurutulmuş bir yaprak
kitapların birindeki yanık gazelde
çıt çıkmıyor
eşi menendi yok sanılan aşktan!...
Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.