davullar zurnalar gümbür gümbür
farkındasız /sevinçli
kendi ellerinle ölümü kucaklıyorlar


“en büyük asker bizim asker”


bir annenin susan gözlerinde
kimsenin göremediği
kan lekeleri
ellerdeki öpüşte el/izi/veda
“hakkını helâl et askerim ana”


yol uzun, kısa belki
orda vatan/ sevgisi
orda karanlık
orda korku
orda acze düşmek
ve
orda hıyanet
orda yürekler nâmert!


çeyreğe varırken yol
kulaçsız kalan hayat
ve hiç yoktan ölüm


biçilmeyen kefende
kasıp kavuran kara leke
dumanlar arasında
teni yakan, tekil kalan acılar


çözülmüş ayakbağlarının uçurum cinneti/nde
elleri toprak kokan
gözleri toprağa bakan kadınların
kuytularda boğulacak üvey vakitleri


yine akşam, yine akşam…
ne zaman gidecek bu karanlıklar?


şehitler de ö l ü r
hem de nasıl ölür
en erken, en acı, en sesli, en sessiz
ve en zulûmlu!


anlatılmayan ahvâl, suçsuzların yürek gözünde
papağan diliyle şakır suçlular
irem bahçeleri nar-ı cehennem
daim zevki sefâda, doymayan zebâniler!


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.