Hayat Neferi


’Demircinin dövdüğü bir madendim
Kılıç olacaktım ya da bir kalkan
Onun ellerine verilecek bendim
Vur demirci daha vur acıma bana
Ben Hamd içindeyim ve halimi çok beğendim...’

En sevdiğim nefer kaçtı savaştan
Gelişini kutlamışken, tutunamayıp gitti Aşk’tan
Oysa birlikte Şehid olacağız sanmıştım
Süngü hücumuna kalkacağız sanmış, aldanmıştım
Sabret demiş, zaman ilaç demiş
Zafere ramak kalmışken kocaman yanılmıştım...

Ne asil bir gelişi vardı bir bilseniz
Yürüse yolların ödü kopardı
Kulağıma Ayet yollardı, Hadis yollardı
Konuşsa aklınızın dili kopardı
Kim inanırdı gideceğine bir görseniz
En güzel bir geişin sahibi nasıl kaçardı...

Kaçanı sırtından vururlar savaşta
Fakat ben kıyamadım
Başka bir cephede savaşır diye
Gitme dur diye haykıramadım
Vur demirci daha vur acıma
Tembel aklımı gösterdim de
Çalışkan kalbimi duyuramadım...

Ben kalbimden konuşurken
O aklından dinliyordu
Kalbimin muhatabı edemedi kalbini
Olmaz sandı, yapamaz sandı, susar sandı
Aşk’tan kaçtı Leyla terketti yüreğimi...

Vur demirci döv bu ham madeni
Keskinleştir fikirlerini ve kelimelerini
Birgün mutlaka o da bulacak
Sevindirecek hayat neferini
Kes dediğinde kesecek
Korunmak istediğinde örtecek üzerini
Hiç su vermeden vur
Gözlerim görüyor görevini
Gözlerim görüyor görevini...


Çoban M.y.b
Konya
zilerbiler