Gökten bir elma düştü yanıbaşıma
Cennetten gönderilmişçesine
Davetkâr, cüretkar, muamma
Ellerim uzanmak
Almak için heveslenirken usulca
Kimsenin duyamayacağı bir sesle fısıldayarak;
Asla dedi
Asla heveslenme bana
Yenmek için değil
Ders vermek için geldim.
Bakmanda sakınca yok
Ama uzanmak
Dokunmak
Nefis körlemek sakıncalı.
Arzularına,
Beyninde dolaşan sorulara cevabı
Başka yerde
Başka kapılarda arayacaksın…

Havsalam da, yasak elma
Yasak alma
Yasakları çiğneme
Yaksak bölgelerde dolaşma cezaları dolaşırken
Metruk mabedimin
Kimsesiz duvarlarını bir bir
Ben ki ne Nebi, ne Rasüldüm
Böyle bir imtihan için hem zelil, hem de züldüm.
Yeniden uzayamayışıma
Ezildim
Büzüldüm
Süzüldüm..

Gözlerim oyalanırken meftun elmanın üstünde
Hayalim başka iklimlerde
Dağ, bayır, toprak- çamur…
Çorak toprakları sulamak
Yorgun zamanı diriltmek için
Gaipten, öteler ötesinden bir ferman bekliyorum.
Gelsin ki;
Saba efirtisiyle coşturarak
Durağan, somurtan bulutları okşasın.
Sarmaşıkları kurumuş tutsak bahçemde
Yârına dair yeni fideler
Kabuğunu kırma cesaretini toplasın
Yeni bir dünden
Yeni bir yarına hazırlanırken
Vakurca…


Tüm gücümü bir mavzer kurşununa sıkıştırıp
Gizlendiğim siperden ateşleyerek vurmak
Ya da vurulmak için şah damarımdan,
Devinme çabalarına gark oluyorum.
Zorlayarak aldığım nefesim
Genzimi yırtarak çekip giderken
Yakıcı, boğucu edasıyla soluk nöbetlerim
Dudak çatlaklarımın arasında
Nefes kesen acımtıraklığını
Mumyalıyor,
Usta bir mumyacı edasıyla…
Geçmişimi koyduğum çıkınımı açarak
Bulduğum kırıntılardan
Bir hayat, bir seda, bir ışık almak
Karıncalaşan kırgın ayaklarımı
Yorgunluğundan sıyırıp
Silkinebilme, kendine gelebilme;
İçine düştüğü
İçime düşen bu kor
Bu köz yığını arasında arınabilme
Kor’a su
Dikene gonca edasıyla gelme
Yolunu arayıp bulma
Ve titreyen dillerime can verip
Söylemek, söyletmek;
Sen nesin?
Ne değilsin?
Madem kabarttın şehvetimi
Artırdın halvetimi
Cevap vermeyecektin
Niye, neden, niçin geldin yanıbaşıma
Neden başıma değil de yanıbaşıma düştün
Diyebilmek, sormak için,
Kuracağım yeni şehir
Bulacağım yeni ömür’e mihenk olsun diye
Tahtadan kılıçlar gölgesinde…

Kalakaldım öylece
Ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilmeden
Bulamadım bir sözcük birkaç hece
Bekleyişim aman dilercesineydi
Aman!
Ne olur acı bana
Sokma beni bu çıkmazlara
Yıllarca çıkmaz kuyulara dalıp çıktım
Yeter artık
Ben, bu bulunmaz, bilinmez soruların cevabını
Aramaktan yoruldum bıktım
Yol ver, yol göster
Pusulam sisli havalarda karıştırıyor doğuyla batıyı
Doğruyu göstermiyor
Dünkü akıllı başımda gittiği yerden gelmiyor
Yüreğim bir çoban yağlığından bin kat daha yamalı
Ne ettim ne edememişsem hayatta
Tüm uzuvlarım adeta
İşte mücrim kulun Allahlım dercesine
Damalı…

Sen güzeller ülkesinden gelen güzel elma
Bari evimin yoluna yetsin
Azıcık aklımı çalma
Al! de alayım, git! de gideyim
Çakıldım mıh gibi buraya
Geride hayat varmış nideyim
Suçum ne günahım ne
Sana karşı ahım ne
Düşseydin başıma çat diye ortadan yararak
Eyvallah etmezdim billahi
Alsaydın ruhumu huzuru mahşere
Çırpınsa da serce kuşu gibi
Bu ani baskında bir müddet
Vahşetin pençesinden kurtulmak için
Kanatları kırılan her kusun
Vardır elbet söyleyecek
Bir cift sözü…

A elma, al al elma
Gel de git bende kalma
Sen doğuştan şanlısın
İpeklisin allısın
Yaşam serüveninde
İmtihan başladı senle
O seçilmiş kul idi
İşin ne şimdi benle
Kuşkanadı gökten huzme geçiyor
Tüm belleğim bana hızma seçiyor
Bilginçliğim
Güvenmişliğim savsakladı ne varsa hafızamda
Bir bilinmeyen denklemin çözülmesinde
Bocalayışım
Kündeleyişim
Ele verdi beni
Tüm çıplaklığıyla söylemeliyim
Herkese söylemekten
Haykırmaktan başka bir şansım kalmadı artık
Bunu en son öğrenen ben olsam da
Başkalarını daha fazla mahrum etmemeliyim
Söylemeli ve ezberletmeliyim;


Kendi el yordamımla yükselme çabalarım
Birilerinin üzerine basarak yücelme arzularım
İyi niyet elçilerimin bir şeyler yapar edasıyla aldatmacaları
İçine düştüğüm bu son çıkmazla aklanmalı,
Anlaşılmalıyım artık.
Bir elmaya verecek sözüm yoksa eğer
İtiraf etmeliyim
İtiraf edip haykırmalıyım,
Duyabilen, hissedebilen, anlayabilen ne varsa
Haber verip bilgilendirmeliyim
Galiba burası son durak
Son sığınak
Bende bu durakta bekleyen tek yolcu
Koca kalabalıkların arasında tek başına duran
Çöp yığınlarının arasında bir şeyler arayan son dilenci
İsteyici
Neyi, nerden, kimden isteyeceğini bilemeyen
Risalesini iletecek
Sesini duyuracak kulak bulamayan
Son elçi…

Belki söyleme vakti gelmiş, çoktan geçiyor
Koca dünya dedikleri yer küreden;
Ordular
Oymaklar
Aşiretler geçiyor.
Hepside yorgun hummalı
Hepside çarpık kimyâlı
Yüküyle boğuşan bir karınca beği kahramanı edasıyla
Vatan, özlem, uğruna agıtlar yaktığım sıla
Artık yol mefhumu kalkmış aradan
Mesafe diye bir şey kalmamış
Kimse kimseyi sürmüyor
Ne Fizan’a ne Mısır’a

Ben dünden
Ben öncesinden uzağım
Tecelliden beridir çabalayışım
Zaman zaman sana ulaşma
Sana kavuşma arzularımın şahlanışı
Sonrada savaşa hazırlanıp gidemeyen
Kimseye eyvallah etmezken sana
Hadi git diyemeyen
Yılgın bir komutan edasıyla
Erkekçe ağlamasını dahi beceremeyen ben
Boşuna uğraşmamalıyım artık;
Rüzgâr’ın ve yılların suratımda bıraktığı izleri kaybedip
Yeniden baş kaldırma
Ayaklanma
İsyan çıkarma kahramanlıklarına.
Anlama ve anlatma zamanı çoktan geldi de geçiyor
Son cesaretimi toplayım söylüyorum
Sevgilim, sevdiğim, yârim, hederim
Miadı dolmuş yaşamda ben ancak;
Ben doğuştan, sen kudretten sürmeli der
Giderim…

03.08.2011 (3.Ramazan’ın üçü) Abdurrahim KÜÇÜK
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Huzme :Demet
Yağlık : Mendil
Heder : Karşılığını alamama, boşa gitme, ziyan olma.