gözlerde restleştik bu aşkta
çokça dile düşecek söz varken üstelik
gözyaşını sözcü seçtik





yollara çizilmiş şeritler gibi kesik kesik yaşadık ne varsa
varlığın yokluk gibiydi
ya da yokluğuna öyle alışmıştım ki varmışsın gibi geldi
bilmiyorum




bir gün yolda gördüğüm adamı sana benzetebileceğimi sanmazdım
eşsizdin çünkü
olamazdı senden bir tane daha
senin ellerin
senin gözlerin
senin sesin
oysa onlarcaymışsınız
yeni aydım



aşkından rızıklanmak için dolanıp durdum eşiğinde
yediğin kaptaki artıklarla yetinmekti niyetim
öyle sofrana oturup ziyafetlenmek gibi bi niyetim yoktu
bir alıp on verecektim üstelik
görmedin




senle başlayan tüm cümlelerim noktasız kaldı
ya parantez açtım yanına
ya virgül attım
ama asla nokta koymadım
oysa yüzlerce cümle kurmak isterdim
müteşşekküre bağlamak isterdim yüreğimi
pişmanlığa değil




şimdi siyah beyaz hatta sessiz bir filmde kalbim
yolum griye
renklere ise veda ettim
sen renkleri seversin diye
noktalar satın alıyorum bolca
ve bolca şiir dinliyorum
sana benzemeyen adamlardan