âtiye dalmış gözlerde kurudu hayat
bugünü bir kuşun kanadına bağlamıştı zaman
dünün ise esamesi okunmuyordu


..............................................................................



lacivertte yarım kalmış gecenin ardından okunmuştu ezanım
adımı koyanları minnetimde sakladım hep
heybemde biriktirdiğim işvebaz kelimelerim şakıyordu sana
sense çocuksu gözlerle gülüyordun yübûsetime



mutat kışlar yaşıyordu ömürler
evler sobasız
sobalar kestanesiz kalmıştı
tıpkı insanların yüreksiz
yüreklerin ise sevgisiz kalışı gibi




bende ise sen vardın
önce yüreğimi bulup getirdin biyerlerden
sarıp sarmaladın bilmediğim cümlelerle
sonra göğsünde ısıtıp nabız verdin sevgime




artık rayihaya bulanmış tenindi huzurum
ıslak öpüşlerinde azalttım kederimi
ziyalar yaktın önüme ziyadesiyle
bense bir lale kadar mağrur




saçlarımı savurduğum rüzgarlar kadarım sevginde
işte öyle özgür
işte öyle uysal
işte öyle deli kimi demlerde
şimdi gümanındakileri al gelde
ve bil
baharım her mevsimde




.............................................



kadının omuzlarında dindi adamın fırtınası
ve bu hüzünden akan son gözyaşı
şimdi gülmekten ağlama zamanı...