aşkı kaç kez yazdım bilmiyorum
ve bilmiyorum kaç çeşit aşktan dem vurduğumu
uyurken yüzüne baktığımda
ya kaybedersem diye kaç kez ağladığımı da unuttum çoktan
gittikçe büyüyen bi yara oldum içinde sanırım
hani kaşıdıkça haz veren
ve kaç kez tuz bastım o yaraya bile bile




ayak izlerini çiğniyorum bu evde
kokunu çekiyorum içime
her sabah ekmek parası niyetine kalkıp sıcağımdan
alnıma kondurup en gururlu öpücüğü
çıkıp giderken sen
ben yalnızlaşıyorum
küçücük oluyorum sevgilim



_yokluğun ne kadar yalnızlıksa
varlığın o kadar kalabalık gönlüme_




ve biz bi çeşit suç ortalıkğı yaşıyoruz her gece
her güne günahlarımızdan arınmış çıkmak için belkide


sen uyuduğumu sanarken
ben kulağıma fısıldadığın şiirleri ezberime yazıyorum
kızma
seni kandırmıyorum
sadece sesindeki şiiri seviyorum



ve seviyorum gözbebeğinde ışıldayan çocuğu
en çok sana dokunmayı seviyorum
sana dokunarak kafa tutuyorum ölüm tarihime
sana dokunarak yakıyorum bedenimi
kül oluyorum



kokla beni
hapset içine
akarken damarlarında
kalbine dokunayım
gel
kül olalım birlikte