Yasak Mevsim Korkusu

gözlerimin beşiği sanrılarımda her ılık yaprak
günahsız bir mendildeki ilk kan lekesi kadar ezik
ben sensiz ölürsem bütün eceller dul kalır sonrası
sonrası tufan değil hiçbir sonumun yeşil saçlarımda
yeşil saçlarım sarardığında hızlandı kargaşa


çocuklar yolsun istiyorum üzerimdeki çiçekleri
kavak ağaçları olur mu bilmem ama sanırım
sahiden dökülürüm karışmak için sendeki kırlara
belki...
yaylım ateşindeyim anıların
ayağımı bastığım taşta bile
beni vura vura söndürdüğün yerde sokağı oluyorum
seni özlemenin
sokağımda yoksun sokağımın bir adı yok
ve geleceğin gün öleceğim
sokağımın adı sadece sen olacak...

artan sonbaharlarla yıkıyorum yoğunlaşan heyecanımı
yasak bir mevsim korkusu sarıyor her anımı korkmamalıyım
buz gibi sabahlarına uyandığım bu dipsiz kuyunun çıkrığının ucunda
isimsiz hazanıma kırgın bir kır kuşu
bütün iklimlere yabancı bir göç zamanı yağmuru olsa da
korkmamalıyım...








Kağan İşçen