içimizde sönük sokak lambalarında
her aşk emanet gelir
emanetçidir ilham dükkanında
doğruların tertemiz ayağına dokunur gibi
bekleyişleri saklar güneşin ufkunda

bir yokuşu tırmanırız kendi tenimizden
aynı sahipsizliği taşırken ellerimiz
cereyanlara kapılır sigara kokusu
ve şiir düşer penceresinden adamların
sokak sokak bohçalar dilenir yuvalarında

batar gözü
bir iki dakika mesafede
hep aynı kurmaca
yalandan da olsa sevilir
sevilip anlatılır görülen onlarca rüya

aşk içinde
aşk içinde bir çocuk
balçığı öfke; ’ütopya’

güneş bakışlı kirpikleri
fazla geç olmadan
aynı doğu masalında

belki bir Hintli
belki de bir Afrika

karanlığı çürüten umutlarla
dolaşan parmak uçları
kenar soytarısı
aşk yangını susuz lehçe de
ansızın küskün çiçeklerinin nazı gibi
dolanan bayramlarında

belki de hayat işte
belki de zorla

gökyüzüne kurulan çadırlar kadar hayal
ve yıldızları çalıp göklerden
sevgili gözlerinde aynı şarkıyı söyler gibi
makamı sönük şarkılar ardınca

terleten sancılar
annemizin sütü kadar helal aşkın
nüshası eksik şartlarında

kırgın bir yan
an be an
toplanırken sofralarımıza

uçuk bir itiraz kadar ’mevsimsiz’ kalışlarında
tabusu artık tuhaf düşen vedalaşmalarda
aşklarda gider
aşklarda biter
her yanı öykünmüş
pervanelerin ölümü kadar hafif
bir dünya ortasında

her emanetin bir gün
geri verileceği ölüm gibi
pervasızca.