14
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1169
Okunma
her şey başa sarıyor
eski, eskide kalmıyormuş
her sabahın essalatında
gecenin izleri yüzünde
paramparça/sın
uyanamadın derin uykusundan hüznün
her dilin
ayrı kükreyişinden doğdu içindeki fırtına
suskunsun /soluksuzsun
aldırmam desen de
açılsın istersin yine de
kirli gülüşüyle yüzüne kapanan baht kapın
ve yalnız ellerinde
tek vuruşun çıkmayan sesini duyan
dolu bir bulut olurken için
kanar suskunluğun kızıl ufku
senin olmayan gündüzünün başında
düşler, gerçeklere bölünürken
gecedeki voltalarda
yürümüyor uzaklara, eksik kalan sesin
busesini koymadan dudağına ölüm
gün yüzlü mevsimlere yürü
dünya sensiz tersine gitmez bilesin
dök bu hazan yapraklarını artık kucağından!...
Hâdiye Kaptan
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.