Bilirsin yaramazdır yüreğim
Uslanmaz seni sevmekten
Yorulmaz kendisi ve yormaz seni…

Bilirsin karanlıktan da korkarım yalnızlıktan da!
Ve en çok üşüdüğümde gözlerimde seni görememekten korkarım
Aslında ben senden yana biraz korkağım

Şimdi sen bendeki en büyük korkuyu uykusundan uyandırdın

O,kalbimden de arsızdır
Kalbim seninle dizginleşir belki
Ama ben susturamam ki sensiz korkularımı

Şimdi gidiyorsun
Ayrılığı çocuk yüreğime hediye bırakarak
Ve o hediyeye her zarar verişimde,
Ceza diye sensizliği bırakıyorsun kollarıma

Sen biliyordun oysa sevgili
Şimdi üşüdüğümde kim ısıtıcak beni?

Ben yalnızlıktan korktuğumda ellerini arıcam
Söylesene kim saracak beni?

Eğer annemin sıcak yokluğunu
Senin soğuk çokluğunla doldurmuş olmasaydım
Belki alışabilirdim sensizliğe!

Ama annemden sonra güvendiğim ilk limansın
Annemin kucağından büyüyüp ayrıldıktan sonra
Yetişmek için de sana sığındım
Ki ben çok yaramaz bir yüreğe sahiptim…

Şimdi sen oyuncağımı alıp ellerimden
O boşluğu koca bir yalnızlıkla dolduruyorsun

Olsun sevgili;
Ben gece yokluğunu alırım kollarıma
Nasıl olsa sen gidiyorsun
Kal desem yine gitmicek misin??