sevda verir bir yanım, öbürü kan gülleri,
çetrefil bozguna kamufle sürme...
bukalemun yedi renk, yedi hile,
madalyon
üç boyut, aldanma!
ön, arka, sır perdesi.
sekiz kollu ahtapottur hayatına dolanan.
nerden gelir, kaç biter?
kışın güneşi
erir
doğmadan akşamın kara peçesi.
çığlak feryat,
üryan ferhat,
gürz ihanet, dağ kahpe,
ırmak uzak, yürek körpe....
kan ter içinde,
emek, alında dicle...
telaş,
yalnız kalmamak.

yaralı aslan vurur tele hoyrat ve ince,
hançer kesiği,
an yaşamak,
köpüksüz sularda durulup
kara sularda yıkanmak,
boz bulanık tozpembeliğe inat.
imlasız, nidasız, bilmeksiz bir hayat,
bilinmez ufuklara
kapanmaz kapılar aralamak.
yelkovan zaman kovalar,
çürür tohum kar düşmüş,
şafak küskün,
umut üzgün.

KAF’ın ardı kelimesiz lügat...
kaç aynada akis?
parçalanmak, öldükçe dirilmek,
si-murg’un ilk hecesi kayıp dağlarda,
yirmi dokuz can kayboldu aynalarda.

KAF’ın ardı kelimesiz lügat,
yalnızlığın ertesi yüzü intihar,
ayaz nakışlı geceye dayandı yürek,
çoktan büyümeli, yürümeliydi,
olmamalıydı kötürüm
dalınan derin düşler.