karartılı günün içinde çiğ damlası bakışların
aynaların ıslak yüzünde denizi döver
sessizlik de bozulur
bahar silkelerken
sardunyaları





ki
için yağmura çalan hava
gizli yüzünde güneş doğan
düşüncemin kabuğunda
bir bulmacayı çözme telaşı zihnin
çatlak
bu yüzden
kalemle çizdiğim denizde maviyle yarışmak
yakışıyor sana
boy atan sularda hüzünlü bir çocuksun
ve ölümü hiç sevmezsin kırılmalarda




ayaklarım toprakta
solucan gibi izine kaçarken
yaz gecesi gövdemde aşkınla bölünürüm
güneşe
ay’a ve yıldızlara
parçalarına bölünen cennetinde
farzet ki kırmızıyım
dalında ağlayan kiraz da benim
sadece birkaç ağaçta soluk alırım
yittiğim yerde çoğalmışlığımla
vurulurum sana




zamanda bozğun mutluluğun tadı
tutkuları boğar yaşamda
saf çilelerin sıklaştığı uzaklar
benliğimi kurar yeniden
yeniden özlerim
ellerini
namlunun ucunda ateş
susturuluruz
karanfillerle




mezar taşlarında çığlık sesler
başındaki yarada kımıl
durmadan acıyı didikler
gözlerinden koparım


korkmam

vermem mutluluğu karanlığa