Dilimde keskin peşrevlerin yarası
İçimde bir yaman sükût ıslık ağrısı…


İçimde bir bel-ki vardı
kırdı bel-imi
“ki” yazıyorum her cümle başı
ki… Koyu bir sis içinde
Gam hecesiyle
içimde bükülmüş bir gül
Diken diken batıyor gözlerime
İçimde bir hıçkırık
Göğsümü yarılıyor
İçimde avare bir ben
Bilsen ne denli bensiz
Ne denli cesaretsiz…


İçimde garip bir ses
Hicran saati diyor
İçimde sabahsız bir gece
Al voltanı git diyor
İçimde bozuk bir pusula
Yönümü şaşırtıyor
İçimde bir garip martı
Sessiz sedasız kanatsız ama
Nasılsa denizsiz
Nasılda kimsesiz
İçimde bir iç ses
İçimde dünya cümle yankısı
Susacağımı bile bile
Düşüyorum yelkensiz gemilere...


İçimde yatalak bir gözyaşı
Sızıları tavafta
İçimde kısa bir kibrit çöpü
Cümleler hep o çöpü çekiyor
İçimde buzdan gülücükler
Yüreğimi kesiyor
İçimde bir galip var sessiz sedasız
Galibiyet mahalsiz
Yersiz yurtsuz kimsesiz ama
Bir bilsen ne denli bensiz
Ne denli benden habersiz…





İçimde bir şehir var yıkık
Can çekişiyor sokak lambaları
İçimde bir galip var s/essiz
Galibiyet mahalsiz
Yersiz yurtsuz
Kimsesiz ama
Bir bilsen ne denli bensiz
Ne denli sessiz
Ne denli cesaretsiz…...