Eski bir şarkının notalarına emanetti yalnızlığım
Durup durup nakaratında boğulduğum.

...

Sessizliğim en büyük günahım bu gece
Uzun bir zaman sonra
Notaların ve kelimelerin içine gömülüşümdür.

Titreyen parmaklarımın arasına alıyorum kalemi
Aralanmıyor dudaklarım
Öznesi yitik cümleler düşüyor kâğıdıma
Başım ellerimin arasında
Yeniden not düşüyorum yalnızlığımı
İki satır da boğuluyorum.

Yastık altı umutlarımı avuçlayıp
Rüzgârı misafir ediyorum yatağıma
Yeli değdi mi tenime
Usuma bir adam düşüp
Kıvrılıyor eteklerimde.

Adın hâlâ dudaklarımda sır
Sessiz harfle başlayıp bitiriyorum.
Gülümsüyorum uzaktan
Yüzün göz bebeklerime yığılıyor
Islanıyorsun.
Ve o vakit en büyük kaygım olan sen
Yitip gidiyorsun penceremden habersizce.
Öfkem küllerimi getiriyor ayaklarına
Yarım yamalak gülüşler bırakıyorum darağacına.

Martılar vuruluyor içimde
Umutların yol gösterirken bensizliğe
Her cümlenin içinde yitip gidiyorum.
Sahipsiz bir Ütopya’nın kadınıyım ya
Özlem kokuyor çiçeklerim
Mutluluklarım martıların kanatlarına takılıyor
Vuruluyor içimde yokluğun.

Hiç söylenmeyen bir şarkının kırık notası olan ben
Başımı secdeye koyup
Döneceğin güne mucizeler bırakıyorum


19/07/2009