Eh .. İnsanız sonuçta;

Ayrılırız, ayrı düşeriz uzaklara, taa uzaklara gideriz ,
yurttan-yuvadan, yardan,yavukludan ..
oğul-uşaktan, bacı,kardeşten, ana-babadan ..
eşden dosttan uzak düşeriz ya, kısa bir zaman için ,ya da uzun bir zamanda..
en zor olanı da, bir daha hiç dönmemek üzere gidilen uzaklar ya da ayrılıklar ki, düşman başından ırak olsun deriz..

Bu ayrılıkları yaşarken çekilen özlemler, kurulan hayaller,hasretliğin iç hıçkırıkları doruk noktalara çıkar.
Hele de, ikide bir kulak çınlaması yok mu ya ?
" Ben onu özlerken, o da beni anıdı şu an " .. bak, kulağım da çınlıyor heyecanları çarpar yürek atışlarında.
Doğrudur ya da, halisinasyon halleridir.
Uzaduyum süreçlerinde olmak, hayallerle,hayaletlerle konuşmak, boş kağıtları öpüp,koklamak sararmış mektuplarda, solgun fotoğraflarda.

Ne zor şeyler bunlar bee.. !
İnsanlar hiç ayrılmasalar, kulakları çınlamasa, fallardan ,düşlerden,hayallerden medet ummasalar ne iyi olacaktı değil mi?
Ama yoo.. Dedik ya insanız.. Bu süreçler de biz insanlar içindir ve olmazsa olmazlarımızdandır..

Kulakların çınlasın Değerli Şair Alev Hanım,
Beni radyonun düğmesin açar gibi açtın da, konuşturdun durdun ya! aşk olsun sana ..

Kutluyırum bu enfes ve örnek hece şiiriniz için..
Saygılarımla..