Çığlık Çığlığa düştüğündü kalbime
Bir halktım sevgine, kaç yüz binlerce...

Çoluk çocuk
Ana baba
İhtiyar!

Bir türkü gibi düştüğündü geceme
Dengebejler Mêm’-î ağıtlar anlatırken
Yürekdaş bir dilden tanımlamaya çalıştığımdın
Acı gözyaşı ney ve havardım: Dı Le Haye’lerine...

Bir duâ gibi döküldüğündü dilime
Aminlerce anlattım seni
En kutsal kitabesiydin sen içimdeki halkın
Kaç bin yıllık piramitlerde gizledim sevdamı...

Yalvarışlarımız dualarımın kalbiydi
Bir halktım sevgine kaç yüz binlerce...
Çoluk çocuk ana baba ihtiyar halimle
Alnımda kalbim...
Topraklara secd’ettim seni..
Kum toz çamurlu gözyaşlarımla ağladım...

Bir hazanda gittiğindi kalbimden
Bir halktık sevgine
Kaç yüz binlerce...
Çoluk çocuk ana baba ihtiyardım
Ağladım hepsiyle gidişine
Öyleki üzerine göz yaşım düşen karıncalar bile hıçkırdı; Gittiğin yollarda bıraktığın ayak izlerine...

Analar çocuklarını susturamadı bir daha
Sûkuta bulandı babalar; taş misali...
Öldü bir bir ihtiyarları kalbimin...
Bir sabah uyandığımda
Ölü buldum tüm serçeleri kapılarımda
Kıyılarıma bile vurmamıştı balıklarımın ölüleri
Ve kurumuştu içimin coğrafyasında tüm nehirler

Çoluk çocuk ana baba ihtiyardım
Bir halktım sevgine sevgili
Geride kalan bir halka bıraktığımdı umudî dualarım

Bense...
İçimde ayaklanan üç beş kişiyle
Sürgüne vurdum yükünü kalbimin
Ve sen dönmedin bir daha geri
...: Ben de...

16.08.2003
Anamur!
Kayıpkentli