Mehmetçiklere

uzandılar yollara bir kara tren ile
acının yazıları düştü kadere
ellerinde ışık/bedenlerinde çokça tomurcuk
bahar için vardılar onlar
hileli yollarda kahpe kurşunlara cesaretti tek siperleri
onlar vakitsiz hesapsız zebani mayınla boğuştular

sonra üçer beşer kalleş mermiler
kopardı nice düş tomurcuklarını
lâkin tek kurşun değildi kanatan yarayı

kan revan açtı çiçekler hoyratça
bürünüp gövdeler beyazlara
ruhlar ile helallaştılar

dönülür mü dönülmez mi / evvel bilmiyordu hiçbiri
dillerde sevda sözleri
paylaşıp havayı suyu ekmeği
gri puslu gökyüzü altından öyle geçmişlerdi
yaşamak yaşatmak için bakan gözleri

duru aynada karanlıklaştı sular
çığlıklar sustular / suslar çığlık oldular
gençliği çalan haramiler doya doya güldüler

geri döndüler gittikleri yerden
sulandı toprak içti kanasıya
vakitsiz gelen bu yağmurla

ağız dolusu gülüşlere kan doldu
ihanet çok ama çok ucuzdu

hasrete bitmeyen bir yolculuk başladı
bahar dalları tomurcuklarından kırılıp ayrılmıştı
ağıtlı türküler uğurladı onları
girip usulca uzandıkları
yitik bahçede toprakla bahtiyar
ısındı üşüyen vücutları
kesemeyecek bu sükûtu artık hain geceler...

Hâdiye Kaptan
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.