Seni Fırat"ın sularında yıkardı annen
Ben Aşil değildim o zaman
Yağmur yağardı ayakların çıplaktı
Bir lahidin içine saklardın çocukluğunu
Ateşe atılırdı gözlerine her bakan
Bildiğim bütün tanrılar dilsiz ve sağırdılar

Ben İbrahim değildim o zaman







Nil kıyısında uyuya kalmıştı ramses
Düşlerinde Homeros ağlıyordu
İlyadanın kırkıncı sayfası kanıyordu
Helen öylece bakıyordu gökyüzüne
Ölmeden önceydi siyah gözlerindeki uçurum

Ben Şair değildim o zaman







İklimsiz bir tufanla büyürken aşk
Nuh"un gemisi çoktan çıkmıştı ağrı"ya
Kaç bin yıl delirdim açlığına
Susuzluğuna kaç cehennem yandım
Sabrıma kurt düşen yarayla
Seni bekledim bir cinnet gibi

Ben Eyüp değildim o zaman






Alıp gittim seni
Tanrının vaat ettği topraklara
Coğrafyamda tek ülke, yüreğimdeki sen
Atlasımda tek gökyüzü, sularımdaki tendin
Bırak yazmasın hiç bir tarih bu sevdayı ki yalan olmasın
Ateşi konuşturan yasam yoktu,suları bölen asam da

Ben Musa değildim o zaman





Sen ben ruh ve şiir
Ve bakire aşkı doğuran kadın
Adın senin adın Züleyha *
Çarmıhında kutsanan sevdamın
İlk harfiydi S’ol yanım
Cesedimi morgdan çaldılar
Paslanmış dört çivi çıkardılar gözlerimden

Ben İsa değildim o zaman...








CC_