Susku

şimdi sen yoksun diye bir şehrin anıtlarını birer birer idam ediyor gözlerim.Abide-i aşk sende saklı sevgilim...çünkü en çok sen yakışıyorsun şehrime ve yakası kirli ömür gömleğimde iliklenemeyen tek düğme adın...sırf bu yüzdendir koynunda çırılçıplak uzanışı aklımın...

uzun bir hikaye anlatıyor şimdi kirpiklerim
öznesi yitirilmiş tüm cümlelerle saldırıyor eğnime hüzün
aşka yenik düşmüş inancımın gölgesi vuruyor üstelik
kimliksiz avuç içlerime

kin ile karışık öfke nöbetlerinden dönüyorum
gecearaları...yaralı yataklardan
sığ yanımda ol’a sığmayan ben’i boğuyorum
suların çekilmeye hazır olduğu vahalarımda

sahipsiz bir şehrin kırılası elleriyim sensiz
yönünü şaşırmış yelkovan kuşları gibi
ölmelerden doğuyorum
göğüslerimde işkence izleri

kasıklarından asmalı giderken geçtiğin tüm asfaltları
ve tüm köşebaşlarını tutmalı sevda suçlusu diye
gün değil ay değil yıl dönümlerince
ardına şerefine içmeli şerefsiz yitmelerin

yerini yadırgayan saksı çiçekleri gibiyim
bir soluyor bin susuyorum
sensizde yaşanır mı bu kent
yokluğunda öksüzlüğü yüzünde okuyorum

gözlerinden geçiyorum ırmaklar boyunca
boylu boyuna uzanıyor yatağa sensizliklerim
sarılıp uyunmaya değer bir hatıra bırak bana en gidenim
bilirim keşke ile başlayan ayrılıkların sonuna aşk ayracı koyulmayacağını

her gidişin dönüşünde saklıdır tenimin yangın baharı...üşüyorum desem uzanır mısın sabıkalı bu kente...

NeNa