Ağlama anne!!!
Sen ağladıkça içimdeki sancı şaha kalkıyor
Zaten çok ağır sevmenin yükü
Birde sen yaralama kızını

Yarin gidişine yaralı yüreği birde sen kanatma yalvarırım…

Ağlama anne!!!
Bak zaten ölüyor düşlerim
Ellerimden bir bir düşüp kırılıyor sevmelerim

[zaten sevmelere yaralı,düşlere çaresiz yüreğim]

Ne zaman bahçemde yeni yeşeren bir gül görsem
Umut kapıları açılıyor sanıyorum
Oysa o gülde solmak için büyüyor

Ağlama anne!!!
Uyandırma fırtınalarımı
Dağlarım sisli anne
Kardelenlerim küskün…

[bana asıl mücadeleyi öğreten dağlarım suskun]

Ağlama anne!!!
Limanımı terk etmenin acısına bürünmüş yüreğim
Beyaz rengini görmeye çalışan bütün körelmiş mutluluklar
Siyaha alışıp çağırdılar hüzünlerimi…

Ve uyandı fırtınalarım ölüm uykusundan
Şimdi en önce yıkıp geçtiği yer düşlerim…

[siyaha bulanmış bütün aşk sancılarım;yüreğimin korkulu rüyası]

Ağlama anne!!!
Sen ağladıkça çoğalıyor can kırıklarım…
Ve her bir gözyaşına bir umudum ölüyor anne

Bir ceset daha ekleniyor düşler mezarlığıma…