Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu
birinciliği beyaza verdiler.
Ö.A.



dostluk dürüstlüktü
arkadaşlık ise
şiir gibi
beyaz bir sayfada duygulardı salınan
saf ve temiz
hep en yakındakiler oldu
satırları karalayan
nedensiz


anlamaya
korumaya ve uyarmaya çalıştıkça
ve çoğalttıkça
bulduğum en küçük sevgileri içimde
azalan hep ben oldum


yamalı bohçaya döndü zaman
yalan tebessümlere dokunmaktan
kırıldım kırmaktan
yoruldum yormaktan korktum hep
yanıldım yanıltmaktan
kirlenen ben oldum
en beyaz yerimden


kalemi suskun olur riyanın
düğümü sağlam ve kör
doğrulup kımıldamadan
sevdim inadına
buydu benim eksiğim belki
esen yelle savrulup
yağmurda ıslanmak gibi
üşüdüm sonra
düşündüm haksızlık üstüne
düşündüm


köhne ışığın
umursamaz gölgesine
ve acımasız kaderin
kuytu köşesine yaslandım
sarsıldı duygularım


şimdi paşa gönlün istiyor diye
getirme bana yalandan güneşi
dokunma
pamuktan saf
beyazdan temiz semalarıma


küçük hesaplar gütmedim asla
bu yüzden mi büküldü
yüreğimde çiçeğin boynu
timsah gözyaşları da dökmedim
bu yüzden mi kurak kaldı toprağım
kirlendi duygular bak
beyazdım ben
kimsenin göremiyeceği kadar ak
şimdi bana düştü
haksızlığı taçlandırmak


soluğu ile yanan eller tanıdım
yere bakan gözler
bu yüzdendir
kimseyle paylaşmamayı öğrendim
kanayan hayallerimi


çocuk ruhumun yanıyla biriktirdiğim doğruları
kirletemezdi büyümüşlüğün kibri
pamuk bulutların üzerine basarak
yapılan hataları unutmak
hatırlayınca tekrarlamak mıydı
büyümek


dize getirilmişken dürüstlük
tam da aman derken doğruluk
derya dibinde yandı ormanlar
su değildi üzerinden akan
rüyalar yalan
boş yere süslendi anlamlar
ben sustukça hep
onlardan biri sandılar


güzeldin
güzeldim
güzeldik
...........sebepsiz çirkinleştik


beyazdın
beyazdım
beyazdık
........... nedensiz kirletildik


sen uçarken yalancı dostluğunla boşlukta
haktır her zaman yere basan
lakin unutma ey fani
yalanlar bir gün uykularını çalacak
ve
gökyüzünü gören her mahluk gibi
nihayetin toprak olacak...