Düşlerin ertesinde aşk
Günaha sarılarak yatar yoksulsu umuda
Yankılarla tükenince uçurum çiçekleri
Gülümseriz yaşamdan çalınmış birkaç karede
Sevdanın gerdeğinde sönüktür mavi
Endamına söverken hüzün karaya çalar yüzün
Seni sürükleyen gölde kimsesizliğine ağlarken
Duldasız yersin vurgunu sözcüklerden

Hayat anılar damıtır cam kırığı sevdalarına
Adın yorgun, adresler durağın, zaman ezgin
Yırtılınca yüreğinin peçesi, boğar seni gözyaşın
Koca bir kentin kasıklarında geçmişini ararsın

Kürekleri kıyıda unutulmuş bir gemidir hayat
Yıldızlardan kırpar tümceleri yele serersin

Bütünleri kaybolmuş tünellerde yalnızlık ararsın
Suskunluğun düşe, gözlerin gülüşe hasrettir
Kartopu oynarken çocuklar yanaklarının yangın kıvrımlarında
Üşümüşlüğünün yorganını çekersin sen eksik sevişmelerine

Kopar ömründen birer birer takvim yaprakları
Kucaklarsın acılarını yalnızlık bohçasında

Öyleyse tut ellerinden bu sabah yaşanmamış sevgilerin
Daya kulağını yüreğinin nabzına
Bir halaya tutun yaşamın kışkırtıcı müziğinde
Ve boş ver yaşayamadıklarına
Gözlerinde biriken yaşam sevinciyle
Sen meydan oku hayata!

Selahattin Yetgin