Bir kıssa ki, alınmalı bir hisse,
Ruhu yücelt gem vurarak nefise.

Hilafete çıkar yüce ve aziz
Emevide Ömer ibni Abdülaziz
Her ülkenin heyetleri gelerek
Saygı bildirmişler tebrik ederek,
Hicaz heyeti de kabul olundu
Heyetin başkanı çocuk konuştu,
Söze başlayınca çocuk saygıyla
Ayıpladı onu Ömer baskıyla,

Dedi ki: “Senden yaşlılar varken
Saygısızca konuşman acaba neden”?
Çocuk dedi: “Saygı değer halifem
Küçük görüp beni veririsin elem,
İnsan iki nesne ile insandır,
Birisi temiz kalp biri lisandır,
Hakkın armağanı temizse kalbim
Lutfi ilahiyse, tatlıysa dilim
Bu kul acep neden kelam eylemez?
Niçin bir heyete sözcülük etmez?
Söylemek hakkı ki, yaşta olaydı
Halife olacak çok kişi vardı,
Öne geçmek ömür ile ölçülse
İhtiyar çok halifemiz çekilse,

Ömer’e bu cevap pek çok dokundu
Çocuğa bakarak yaşını sordu,
On bir yaşındaki çocuğu sevdi
Sonra topluluğa şunları dedi:
Bir kavmin cahili yaşı çok büyük
Bilgili meclisinde olur küçücük,
Yaşına bakarak küçümsemeyin
İlahî lisana hürmet gösterin,


Allah vergisidir ömürle olmaz
Alimin, arifin yaşı sorulmaz,
Alim meclisinde oturmak bile
Eşdeğer sayılır ibadet ile
Ya Rabbi bizlere hidayet eyle
Alimler zümresiyle bizi haşreyle.

H.İbrahim SAKARYA