yüreği acılar burdu
şaşırdı düşlerin zulasında ölüm






boş odalarda sallanan beşik
mutluluğu bileyledi
bütün dalgınlıklar burda
sabahın karanlığına
yorgunluğu doğurdu
sevda avucunda kederler
kimi gülüşleri bıraktı
bir kaç şiirle
sılasız küplere





güneş yokluğunun son saatinde
gökyüzü maviliğinden soyundu




yakın anılarda utulmayan
özlemlerin sesi boğuk
yağmur altında çocukluk günlerini
topraktaki telaşta böldü
tek kişilik yüreklerde
kırıldı deniz
rüzgar soluğuyla titredi
uçuruım sözler
aldandı ayışığına gözler
bir çiçeğin iç çekmesiyle
ve
ağlaştılar yoksulca
kalabalık yüklü kervanlarda





dört nala koşan çılgınlık
döndü sağa sola
aklın uzayan saçlarını
sürdü şehrin sokaklarına
ömrün en uzak ağacında
kör ve topal büyüdü yara
ölüm kısalıp uzayan
iki çizgi arasında
hayatın tırnaklarını kesti
aldandı gözyaşı
hüznün alnında ertelenen güne


ne kadar direnebilirse